Wielu architektów przed nami usiłowało jakoś pokategoryzować kościoły posoborowe, ale nikomu się to nie udało. Problem tylko po części wynikał z niepełnej wiedzy w tym obszarze, którą w naszym projekcie staramy się uzupełnić, choćby poprzez stworzenie dokumentacji fotograficznej tych obiektów. Najlepszą typologię tego fenomenu stworzyła w latach 70. Maria Ewa Rosier-Siedlecka w niniejszej książce: uwzględniła w niej tylko kościoły wybudowane w Europie Zachodniej. Tematem niniejszej pracy są problemy występujące dzisiaj w rozwiązaniach przestrzennych obiektów sakralnych. Opracowanie jest ujęte z pozycji architekta-projektanta i stanowi przyczynek do teorii projektowania architektury sakralnej.