Joachim Benyskiewicz (ur. 7 marca 1936 w Nowym Kramsku, zm. 12 kwietnia 2011 w Zielonej Górze) – polski historyk, regionalista, profesor nauk humanistycznych i nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Zielonogórskim.

Urodził się w Nowym Kramsku, na terenie ówczesnej prowincji Grenzmark Posen Westpreussen (Marchia Graniczna, Pogranicze). Ukończył liceum pedagogiczne w Sulechowie, następnie studiował na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1956 pracował w szkole podstawowej w Kargowie, Podmoklech, Uściu i Jabłonnie. W 1962 uzyskał tytuł magistra historii, pracą "Polacy Wielkopolski w latach 1898 - 1908" (promotorem był prof. Witold Jakóbczyk). W 1968 otworzył przewód doktorski pracą "Społeczno-ekonomiczne położenie Polaków w Marchii Granicznej" (promotor prof. Jan Wąsicki, recenzenci: prof. Czesław Łuczak, doc. Stanisław Stasiński), w 1978 otworzył przewód habilitacyjny pracą Posłowie polscy w Berlinie w latach 1866-1890. W 1996 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1996 - profesora zwyczajnego. W latach 1988-1999 był przewodniczącym Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytutu Pamięci Narodowej w Zielonej Górze.

Zmarł 12 kwietnia 2011. Urna z prochami została złożona do grobu 16 kwietnia 2011 w Zielonej Górze.