Porozumiewanie się i współpraca uczonych

Zbiór niniejszy poświęcony jest zagadnieniom porozumiewania się i współpracy uczonych, czyli temu, co w intersubiektywności życia naukowego znajduje wyraz i potwierdzenie w różnych formach „intencjonalnego współdziałania". O porozumiewaniu się i współpracy uczonych pisali uczeni uprawiający rozmaite specjalności nauki o nauce, jak też reprezentujący rozmaite orientacje poznawcze w naukoznawstwie. Wskażemy na niektórych spośród wielu. Są nimi: K. Ajdukiewicz, J. Cole, S. Cole, D. Crane, P. K. Feyer-abend, H. G. Gadamer, T. S. Kuhn, I. Lakatos, K. Mannheim, R. K. Merton, S. Ossowski, J. Piaget, K. R. Popper, W. V. O. Quine, P. Rybicki, D. J. de Solla Price, J. Searle, A. Schutz i F. Znaniecki. Niemniej jest to pole problemów i tematów wymagające kontynuowania penetracji eksploracyjnej gwoli zupełności i dokładności obrazu, jak też gwoli uwzględnienia w drodze ku obiektywizacji tego obrazu (doskonalenia narracji całkującej) wielości relacjonowań, czyli narracji partykularnych. Rozważania dotyczące porozumiewania się i współpracy uczonych są rozważaniami ewokującymi kwestię tożsamości nauki jako formy wiedzy i poznania. fragment Od Redaktorów