W historiografii krajowej dominowała tendencja do przedstawiania polityki nazistowskiej w Polsce w świetle celów określanych przez władze centralne III Rzeszy bądź przez prowincjonalne władze okupacyjne. Nie zwrócono przy tym uwagi na rozbieżności między ustalonym z góry programem potraktowania ziem polskich, a nieuchronnością pewnych modyfikacji, jakie narzucała rzeczywistość wojenna. Potrzeby wojenne odgrywały w życiu okupacyjnym najmniejszą rolę od wiosny 1941 do końca jesieni 1942 r., dlatego ten okres traktuję jako najadekwatniej odzwierciadlający zamierzenia władz Rzeczy na wypadek zwycięstwa. - Z przedmowy autora