Jadwiga Dyakowska była trzecią, najmłodszą córką Bohdana Dyakowskiego, pisarza, dydaktyka, współzałożyciela Ligi Ochrony Przyrody oraz Antoniny z Pfaffiusów. Ukończyła prywatne liceum im. H. Kaplińskiej w Krakowie. W latach 1923–1928 studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, była uczennicą Władysława Szafera. Tytuł doktora filozofii uzyskała 26 czerwca 1929 roku na podstawie pracy Historia torfowiska na Czerwonem pod Nowym Targiem w świetle analizy pyłkowej. Od 1930 roku była starszym asystentem, od 1937 roku adiunktem Instytutu Botanicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizowała się w paleobotanice i palinologii. Także od około 1930 roku sprawowała opiekę nad księgozbiorem Instytutu Botanicznego, pozostawiając go w chwili przejścia na emeryturę jako największe botaniczne zbiory biblioteczne w Polsce. Angażowała się w działalność na rzecz ochrony przyrody i popularyzację nauki, między innymi poprzez publikację artykułów w czasopismach dziecięcych i młodzieżowych.