Tom 2 - str. 161

Tom 3 - str. 174

Tom 14 - str. 161

Tom 60 - str. 190

Tom 5 - str. 157

Tom 13 - str.159

Tom 27 - str. 133

Tom 1 - str. 242

Tom 4 - str. 165

Tom 75 - str. 175

Tom 76 - str. 117

Tom 48 - str. 179

Tom 25 - str. 151

Tom 6 - str. 162

Tom 58 - str. 215

Tom 74 - str. 197

Tom 36 - str. 151

Tom 77 - str. 157

Tom 26 - str. 151

Tom 32 - str. 183

Tom 59 - str. 199

Tom 24 - str. 143

Tom 12 - str. 150

Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz herbu Oszyk, kryptonim „Litwos”, „Musagetes”, pseudonim „Juliusz Polkowski”, „K. Dobrzyński” (ur. 5 maja 1846 w Woli Okrzejskiej, zm. 15 listopada 1916 w Vevey) – polski nowelista, powieściopisarz i publicysta; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1905) za całokształt twórczości[1], jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w.

Henryk Sienkiewicz urodził się we wsi Wola Okrzejska, w zubożałej rodzinie szlacheckiej, pieczętującej się herbem Oszyk, znanej na Żmudzi od XVI wieku, wedle niektórych genealogów po mieczu wywodzącej się z Tatarów[a]osiadłych na Litwie, czego nie potwierdzają jednak zachowane dokumenty[2]. Jego rodzicami byli Józef Sienkiewicz (1813–1896) i Stefania Sienkiewicz z domu Cieciszowska (1820–1873). Matka, Stefania pochodziła ze starej i majętnej rodziny podlaskiej Cieciszowskich, skoligaconej m.in. z Łuszczewskimi i Lelewelami, pisywała wiersze, ogłosiła dwa opowiadania w „Tygodniku Ilustrowanym” z 1864 roku oraz powieść „Jedynaczka”[3][4], której druk rozpoczął się na łamach pisma „Bazar – tygodnik ilustrowany mód i robót ręcznych” 5 lipca 1865 r.[5] Pisarz miał pięcioro rodzeństwa: starszego brata Kazimierza (uczestnika powstania styczniowego, potem emigranta, który zginął w 1871 r. w wojnie francusko-pruskiej) i siostry: Anielę (Janową Komierowską), Helenę (niezamężną), Zofię (Lucjanową Sieńkiewiczową) i wcześnie zmarłą Marię[6].