Tomy od 1 do 9 są z roku 1937, a tom 10 z roku 1938.

1 tom - 292 s.

2 tom - 300 s.

3 tom - 300 s.

4 tom - 402 s.

5 tom - 298 s.

6 tom - 218 s.

7 tom - 218 s.

8 tom - 336 s.

9 tom - 332 s.

10 tom - 210 s.

Pisma zbiorowe Józefa Piłsudskiego – dziesięciotomowy zbiór pełnej, opublikowanej spuścizny piśmienniczej Józefa Piłsudskiego, wydany w latach 1937–1938 przez Instytut Józefa Piłsudskiego Poświęcony Badaniu Najnowszej Historii Polski. Struktura Pism jest chronologiczna. Odmiennie niż w pierwotnym zbiorze całość twórczości Piłsudskiego podzielono na 9 okresów, zawartych w poszczególnych tomach. Tom 10. zawiera: spis tytułów, skorowidz (indeks) rzeczowy, opracowany przez Henryka Wereszyckiego, skorowidz osób, skorowidz miejscowości oraz uzupełnienia i erratę (skorowidz nazwisk i miejscowości zamieszczony był w każdym tomie). Wewnątrz poszczególnych tomów granice czasowe zostały przesunięte, w niektórych zaś określone całkiem na nowo, co zostało szczegółowo opisane we wstępie do każdego tomu. W każdym tomie znajdowało się zdjęcie Józefa Piłsudskiego z opisywanego okresu, wydrukowane na papierze kredowym, ponadto Pisma zawierają fascimile podpisów, rękopisów, mapy i tabele. Każdy tom Pism zbiorowych był redagowany przez jednego redaktora, który napisał wstęp do tomu, opracował przypisy, zapewnił kompletność materiału oraz wiarygodność tekstów: Leon Wasilewski opracował tom I i II, Wacław Lipiński (dyrektor Instytutu Józefa Piłsudskiego) – tom III i IV, Kazimierz Świtalski tomy V, VI, VIII i IX tom VII, zawierający Rok 1920, redaktora nie miał, ponieważ, podobnie jak i w „Pismach – Mowach – Rozkazach” ukazał się bez szczegółowego opracowania. 1 tom – zawiera Przedmowę Walerego Sławka, prezesa Instytutu, Od wydawców, autorstwa Wacława Lipińskiego, i Wstęp Leona Wasilewskiego. Najwcześniejszy/pierwszy dokument w tym tomie to Piłsudskiego Podanie o przyjęcie na Uniwersytet w Charkowie z 23 lipca 1885 roku (a więc nie zawiera pisemka „Gołąb Zułowski”, wydawanego w 1880 roku przez braci Bronisława i Józefa Piłsudskiego). Tom ten obejmuje okres do 21 lutego 1900 roku. Nie zawarto w nim urywków listów Piłsudskiego z tego okresu, ponieważ były wydawane w „Niepodległości”. 2 tom – obejmuje okres od 1901 roku do 1908 roku. Prawie połowę tego tomu zajmuje Walka rewolucyjna w zaborze rosyjskim (Bibuła) 3 tom – obejmuje okres od 1908 do połowy 1914 roku 4 tom – otwiera Piłsudskiego Przemówienie do złączonych w kompanię kadrową oddziałów związków i drużyn strzeleckich 3 sierpnia 1914 roku w «Oleandrach» w Krakowie, a zamykają większe wspomnienia Moje pierwsze boje pisane w czasie, gdy był osadzony w twierdzy w Magdeburgu (od lipca 1917 roku do początku listopada 1918 roku) 5 tom – to przemówienia, wywiady, rozkazy, listy z okresu od 10 listopada 1918 roku do 14 grudnia 1922 roku, gdy Piłsudski przekazał władzę Gabrielowi Narutowiczowi 6 tom – obejmuje okres od 14 grudnia 1914 roku do marca 1924 roku, gdy Piłsudski rozpoczął pracę nad książką Rok 1920 7 tom – ze wstępem Józefa Moszczeńskiego to dzieło Rok 1920, uzupełniony wspomnieniem Michaiła Tuchaczewskiego (w formie wykładów dla Akademii Wojskowej RKKA w Moskwie 7–10 lutego 1923 roku) pt. Pochód za Wisłę 8 tom – to okres od ukończenia pracy nad Rokiem 1920 w czerwcu 1924 roku do 12 maja 1926 roku (przewrót majowy) 9 tom – zawiera spuściznę od 12 maja 1926 roku do śmierci, 12 maja 1935 roku 10 tom – (wydany w 1938 roku) to wyżej wymienione skorowidze i uzupełnienia.