Lektura książeczki, na którą składają się wyimki z wielu dzieł mistrza Ambrożego, przypomina przechadzkę po starym mieszkaniu, z którego od lat nie usuwano zbędnych przedmiotów, ba, nawet nie odkurzano zbyt skrupulatnie. Dlatego można trafić na dawno zapomniane przedmioty. Na złotą czapeczkę noszoną kiedyś przez krakowskie mieszczki (ostatnią z nich znał Grabowski). Na kukiełkę, wysuszoną bułeczkę, sprzedawaną niegdyś przed kościołem NMP. (Tradycję kukiełek wskrzesił współcześnie Jacek Łodziński, krakowski restaurator i mecenas kultury). Na chleb prądnicki. Na starą fajkę. Na karty do wista - bo kto nie grał w wista, ten się nie liczył towarzysko. Gdzieś w kącie znajdziemy stary bęben loteryjny - pradziadka współczesnej plastykowej aparatury, w której wirują kolorowe totolotkowe kule.