Autorka jako pierwsza na polskim rynku wydawniczym podejmuje problematykę komercyjnej popkultury dziecięcej. W rozdziale wstępnym omawia kwestie enkulturacji, socjalizacji, kształtowania kompetencji komunikacyjnych i kulturowych oraz roli w tych procesach mediów i popkultury, a także rodziny, rówieśników, Kościoła itp., ze szczególnym uwzględnieniem sprzeczności w przesłaniu i sposobie oddziaływania tych instytucji. Kolejne rozdziały to krótkie eseje – analizy zjawisk z szeroko pojętej kultury popularnej dla dzieci: zabawek (LEGO, czyli do czego służą zabawki), gier, filmów, książek (Harry Potter i Mr Hyde, czyli o podwójnym życiu kultury dziecięcej), czasopism, reklam (Wszyscy mają Mambę, czyli do kogo mówi reklama), kultowych bohaterów, pod kątem opisu tego, jak razem tworzą konsekwentny – choć w wielu miejscach wewnętrznie sprzeczny – system socjalizacji dziecka do roli konsumenta. Odrębna grupa esejów poświęcona jest specyficznemu traktowaniu dziecka przez rodziców (Baby Einstein, czyli dziecko jako projekt kompetencyjny; Dziecko-bombonierka, czyli o tym, co przewidział Thorstein Veblen) oraz problemom szerszych zmian zachodzących w społeczeństwie (KAGOY, czyli zanikanie dzieciństwa; Dozwolone do lat 18 – nastoletniość jako ideał; Kidult – infantylizacja dorosłych). Książka jest przeznaczona dla socjologów, pedagogów, kulturoznawców i medioznawców. Ta książka została oparta na zapiskach czynionych w pierwszych dziesięciu latach życia (…) przeciętnego polskiego dziecka na początku XXI wieku. Jej bohaterami są Feliks i inne dzieci z jego klasy, sąsiedztwa, rodziny, ale głównym tematem są media i kultura popularna; to, jak przy ich udziale (…) dokonuje się socjalizacja (…) dziecka do życia w (…) społeczeństwie konsumpcyjnym.