Synteza dziejów polskiej tolerancji, która oprócz walorów naukowych ma dużą siłę przekonywania. Książka pojawiła się w czasie, gdy szydzenie z "panów braci" należało do dobrego tonu. Profesor Janusz Tazbir (ur. 1927) ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat pracował w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk, a po 1989 roku piastując różne stanowiska kierownicze. Nigdy jednak nie zaniechał pracy naukowej. Przez cały czas zajmował się także popularyzacją wiedzy i publicystyką. Swe zainteresowania naukowe koncentrował wokół dziejów polskiej tolerancji. Zajmował się również funkcjonującymi w świadomości czytelniczej falsyfikatami historyczno-literackimi ( książka Cudzym piórem). Jednym z nich, nad wyraz złowrogim, były Protokoły mędrców Syjonu, do których profesor zainspirowany studiami nad stereotypem Żyda w Polsce XVI-XVII wieku, napisał obszerny wstęp. Główne dzieła: Jezuici w Polsce do połowy XVII wieku. Szkice z dziejów papiestwa (wydanie 2., 1961), Stanisław Lubieniecki, przywódca ariańskiej emigracji (1961), Historia Kościoła katolickiego w Polsce 1460-1795 (1966), Państwo bez stosów. Szkice z dziejów tolerancji w XVI i XVII w. (1967), Rzeczpospolita i świat. Studia z dziejów kultury XVII w. (1971), Bracia polscy na wygnaniu (1977), Szlaki kultury polskiej (1986). Okrucieństwo w nowożytnej Europie (1993).