Analizowanie "Orfeusza i Eurydyki" Czesława Miłosza jest niemal niemożliwe co najmniej z dwóch powodów. Pierwszy jest błahy - na cały tom składa się tylko jeden wiersz. Ta niewielka, pięknie wydana książeczka nie jest więc wcześniej skomponowaną i przemyślaną całością, ale jednorazową wypowiedzią, zwartą i skończoną. Drugi powód jest znacznie poważniejszy - nie analizuje się najintymniejszych pożegnań, wyznań miłości i bezsiły, a takim właśnie absolutnym i pożegnalnym wyznaniem jest "Orfeusz i Eurydyka". Jeśli jednak się to robi, okazuje się, że brakuje narzędzi, że wszystkie one są nieadekwatne wobec wiersza zrodzonego z nagłej, głębokiej tragedii.