W swoich "Opowiastkach przyrodniczych" Jules Renard (1864-1910) kreśli dowcipny i poetycki zarazem portret otaczającej go fauny i flory. Tytuł kojarzy się nam najpierw z pewnym traktatem naukowym, liczby mnogiej użyto jednak po to, aby nam przypomnieć, iż w tym wypadku chodzi o historyjki, które się opowiada. Mamy tu zatem do czynienia nie z dziełem uczonego, lecz pisarza o szczególnym spojrzeniu, czułym sercu i wyrafinowanym poczuciu humoru, umiejącego kreślić obrazy żywe, dziwaczne i wysmakowane. Jules Renard obserwuje świat z życzliwością, niekiedy z ironią, zawsze zaś z dobrocią. W taki też sposób opowiada nam o bogatych i złożonych związkach, jakie łączą człowieka ze zwierzęciem, przywracając nam niejako naszą ludzką godność Równie wyostrzony zmysł obserwacji przebija z rysunków Jean-Franois Martina. Przedstawiając na ilustracjach duże i małe zwierzęta, o których opowiada Jules Renard, Martin dzieli się z nami własnym światem wyobraźni wzruszającym i śmiesznym, nostalgicznym i poetyckim Ten piękny, złożony z dwóch spojrzeń album to okazja, aby odkryć lub też odkryć na nowo autora o nieprzemijalnej świeżości języka i dowcipu oraz ilustratora o unikalnej kresce.