Książka dotyczy historii eugeniki — począwszy od zwyczajowych praktyk w społeczeństwach pierwotnych i kulturach pozaeuropejskich. Następnie przedstawione jest krystalizowanie się myśli eugenicznej w cywilizacjach Antyku oraz jej kontynuacja w nowożytnych utworach utopijnych oraz dalsze dzieje — aż do czasów współczesnych.
Główna tematyka pracy koncentruje się na Galtonowskiej ideologii oraz jej odrodzeniu w drugiej połowie XX wieku.
Przemiany eugeniki ukazane są na tle ogólnych przeobrażeń kulturowych, a także zmian postrzegania: różnic rasowych, chorób dziedzicznych oraz biogenezy patologii społecznych, które dokonały się pod wpływem rozwoju genetyki, biologii molekularnej i biotechnologii u schyłku XX wieku.
Dezaktualizowanie się starych metod — odpowiednie reguły zawierania małżeństw, sterylizacja itp. — nie wyrugowało idei eugenicznej samej w sobie. Nowoczesne biotechniki, takie jak: preimplantacyjna diagnostyka genetyczna, terapia genowa, mogą być wykorzystywane do celów eugenicznych. Aksjologiczna i kulturoznawcza analiza historii eugeniki, dokonana w pracy, pokazuje, że idea eugeniczna łączy się z funkcjonalistyczną koncepcją osoby ludzkiej — podporządkowaniem jednostki interesom gatunku, społeczeństwa, państwa. Problem eugeniki jest nie tylko aktualnym zagadnieniem bioetycznym, ale i jego znaczenie będzie wzrastać w miarę rozwoju nauk biomedycznych.

Książka porusza zagadnienia z zakresu kulturoznawstwa, historii nauk przyrodniczych oraz bioetyki kulturowej.
Ze względu na interdyscyplinarną tematykę praca adresowana jest zarówno do badaczy oraz studentów nauk humanistycznych, jak i przyrodniczych.