Katolicki – słowo wywodzi się przez łac. ‘catholicus’ z greki καθολικός (katholikos) i znaczy „powszechny”. O powszechności Kościoła mówi nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary. Niejako potwierdza to św. Augustyn pisząc, że odnośnie do ksiąg kanonicznych trzeba kierować się powagą Kościołów katolickich, czyli tych, które założyli apostołowie. Po schizmie wschodniej (1054) kościoły bizantyjskie nazwały się prawosławnymi, chcąc w ten sposób pokazać, że posiadają pełnię prawdy (w sposób prawowierny chwalą Boga). Nazwa „katolicki” utrzymała się przy Kościele związanym z Rzymem także po reformacji (1517) i miała odróżniać go również od protestantyzmu. Rzymski – jest odniesieniem do tradycji pentarchiatu. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa Rzym stanowił jeden z podstawowych ośrodków religijnych zwanych patriarchatami, na których czele, zgodnie z ówczesną organizacją stał patriarcha. Do Benedykta XVI tytuł patriarchy był jednym ze zwyczajnych tytułów papieża.