W „O wierze” Slavoj Žižek (ur. 1949), znany w świecie słoweński filozof uprawiający krytykę kultury z pozycji psychoanalitycznych, podejmuje kwestię wiary, głównie chrześcijańskiej, w dzisiejszym świecie. Žižek, choć zdeklarowany materialista (dialektyczny) i „ateista walczący”, podchodzi do sprawy wiary z całą powagą. W wierze atrakcyjna jest moc zmieniania (wewnętrznego) świata. Jako „naturalna skłonność” ludzkiego umysłu wiara jest bardziej fundamentalna niż ateizm, o który trzeba dopiero walczyć. Jej akt przerywa etykę – jak akt seksualny rozmowę – i wprowadza inny porządek. Ten potencjał wiary Žižek analizuje z bardzo szerokiej, wprost ekstrawaganckiej perspektywy, włączając do niej cyberprzestrzeń, film i literaturę, Lenina, Żydów i buddyzm. Paradoksalność wszakże stanowi samo jądro wiary.