XIĄG CZWORO

O naśladowaniu Chrystusa (łac. De imitatione Christi) – popularna książka-poradnik życia chrześcijańskiego, przypisywana Tomaszowi à Kempis, choć jej autorstwo nie jest ostatecznie ustalone. Spór o autora tekstu rozpoczął się w XV wieku, a bezpośrednią przyczyną są słowa zawarte na końcu rękopisu znajdującego się w bibliotece królewskiej w Brukseli: "Nie pytaj, kto powiedział, ale patrz, co powiedział". Wśród autorów tego dzieła wymieniano na przestrzeni wieków m.in.: Bernarda z Clairvaux, Jana Gersona czy św. Bonawenturę. Nowsze badania sugerują, że autorem mógł być twórca renesansowego kierunku ascetycznego (devotio moderna) – Geert Groote.

Dzieło powstało prawdopodobnie przed rokiem 1427. Składa się z czterech ksiąg, powstałych najprawdopodobniej w różnym czasie jako odrębne dzieła. Za najwcześniejsze uznaje się:

Admonitiones ad spiritualem vitam utiles (Zachęty pomocne do życia duchowego)

Admonitiones ad interna trahentes (Zachęty do życia wewnętrznego)

Z czasem dołączono do nich księgi:

De interna consolatione (O wewnętrznym ukojeniu)

Devota exhortatio ad Sacram Corporis Christi Communionem (Gorąca zachęta do Komunii Świętej)