Co to jest nauka? Jak rozumiano ją w dziejach? Czym różni się poznanie naukowe od innych typów wiedzy? Jakie jest znaczenie nauki w kulturze, w społeczeństwie, dla światopoglądu? - oto niektóre z pytań, na które odpowiada Nauka i metoda. Książka S.Kamińskiego jest monografią poświęconą wszechstronnie problemowi nauki. Stanisław Kamiński (ur. 24 października 1919 w Radzyniu Podlaskim, zm. 21 marca 1986 we Fryburgu Bryzgowijskim) - polski filozof, ksiądz katolicki, profesor KUL. W latach 1938–1946 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach (do wybuchu wojny w Janowie Podlaskim). W roku 1946 przyjął święcenia kapłańskie. Między 1946 a 1948 studiował na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL. W roku 1947 został asystentem na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych, a następnie na Wydziale Filozoficznym KUL, gdzie prowadził zajęcia z logiki. W 1949 otrzymał stopień doktora na podstawie pracy Fregego dwuwartościowy system aksjomatyczny zmiennych zdaniowych w świetle współczesnej metodologii nauk dedukcyjnych. Od 1950 roku był adiunktem w Katedrze Logiki i Metodologii Nauk na Wydziale Filozofii. Siedem lat później został kierownikiem Katedry Metodologii Nauk na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL. W 1958 uzyskał tytuł docenta, w 1965 - profesora nadzwyczajnego, a pięć lat później - profesora zwyczajnego. Przez wiele lat kierował Zakładem Logiki i Teorii Poznania, a także Sekcją Filozofii Teoretycznej. Trzykrotnie był wybierany na dziekana Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej w latach 70. oraz 80. Należał do Towarzystwa Naukowego KUL, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Komitetu Nauk Filozoficznych PAN, Polskiego Towarzystwa Teologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. W latach 1982 - 1985 był też redaktorem Encyklopedii Katolickiej. Ponadto przewodniczył sekcji filozoficznej przy Komisji Episkopatu do spraw Nauki Związany był z dwoma kierunkami w filozofii: scholastycznym i szkoły lwowsko-warszawskiej. Zajmował się logiką i historią logiki, filozofią i metodologią nauki, w szczególności językiem i metodą klasycznej teorii bytu. Pielęgnował ideał poznania racjonalnego, nawiązując do dziedzictwa przeszłości i do najnowszych osiągnie logiki i filozofii nauki. Współtworzył tzw. lubelską szkołę filozoficzną. Pochowany został w Lublinie na cmentarzu rzymsko-katolickim przy ul. Lipowej.