Proponowana praca wpisuje się bardzo wyraźnie w nurt socjologii ciała oraz w nurt pedagogicznych analiz kultury szkoły. Podstawowym przedmiotem zainteresowania są relacje (wspomnienia) absolwentek różnych typów szkół dotyczące represyjnego wymiaru pedagogicznej pracy szkoły – represjonowania wyglądu fizycznego (strój, fryzura, makijaż). Badania empiryczne w których brało udział ok. 200 kobiet (absolwentek) wskazują na powszechność tego typu przemocy (zazwyczaj za przemoc nieuważnej), podobną strukturę doświadczenia przemocy oraz konsekwencje w postaci specyficznych kobiecych dyspozycji kształtowanych w szkole („siedzieć cicho”).