Fotografia bywa raz dokumentem, kiedy indziej dziełem sztuki, portretem służącym kultowi, albo też dekoracyjną planszą. Bywa ona wreszcie także zarejestrowanym widowiskiem. Ażeby przywrócić fotografowaniu jego magię, potrzeba coraz więcej niepospolitości, kreowanego tła, scen przemocy. O fotografii mówi się wiele wówczas, gdy właściwie nikogo ona nie interesuje, a zwłaszcza gdy już przestała zadziwiać. A tymczasem fotografowie nie rezygnują. W pewnym sensie uzyskali oni to, na czym im zależało: prawo współtworzenia Sztuki. Refleksja teoretyczna nie może zlekceważyć owej intencjonalnej estetyzacji. Książka Nadmiar widzialnego Edouarda Pontremoliego została wydana w ramach programu wsparcia wydawniczego Boy-Żeleński z udziałem francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Wydziału Kultury Ambasady Francji w Polsce. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana. Brzegi stron minimalnie zakurzone.