Stracone pokolenie, zapomniana historia, przemilczany pisarz... Powojenna Polska w powieści Krasińskiego to świat zdrady, terroru, przemocy i absurdu,"Bo,żeby ustanowić stalinowski ład, trzeba było pozbyć się najlepszych Polaków, najwierniejszych ojczyźnie oficerów. I wszystko to było uknute znacznie wcześniej. Zanim zmuszono ich ich do podniesienia broni, brat na brata. Jeszcze wcześniej... zanim zdążył dotrzeć tutaj front!". Ale jest w tym świecie również miejsce na godność, wierność, gesty solidarności a nawet bohaterstwo. I to jest główne przesłanie Krasińskiego.Nawet absurdalność istnienia, daremność podejmowanych działań nie dają przyzwolenia na przekraczanie granicy dobra i zła. W najbardziej ekstremalnych warunkach człowiek jest w stanie przeżyć dzięki swej duszy, sztuce, pamięci.