Książka Krystyny Skarżyńskiej jest obszernym studium przedstawiającym wyniki jej badań nad społeczeństwem polskim prowadzonych na przestrzeni ostatnich 30 lat. Prezentowane badania pozwalają zrozumieć jak myśli, odczuwa i działa społeczeństwo polskie, a także jak owo myślenie, odczuwanie i działanie ewoluowało w ciągu ostatnich kilku dekad. Dla recenzenta szczególnie interesująca była lektura fragmentów przedstawiających koncepcje „fałszywej powszechności”, „kolektywnego narcyzmu” i „narodowej wiktymizacji”; odróżnienie różnych typów instytucji, do których ma się (bądź nie) zaufanie; czy zawierających porównanie różnych typologii pojmowania wolności. Bardzo instruktywna jest też empiryczna operacjonalizacja takich zjawisk jak społeczny darwinizm, typy przywiązania w relacjach rodzice–dzieci, moralność i sprawczość, problemy tożsamości. Książka może i powinna być ważna i interesująca dla kilku grup czytelników. Po pierwsze, dla badaczy i studentów z różnych dyscyplin nauk społecznych. Po drugie, dla przedstawicieli świata polityki, różnych instytucji i stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego oraz mediów. Po trzecie, dla różnych kręgów tzw. szerszej publiczności, zwłaszcza tej zainteresowanej tym, co się dzieje w społeczeństwie polskim oraz kondycją psychiczno-społeczną współczesnych Polaków.