Zdzisław Jan Jachimecki (ur. 7 lipca 1882 we Lwowie, zm. 27 października 1953 w Krakowie) – polski historyk muzyki, kompozytor, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek PAU, mąż Zofii Jachimeckiej. Był synem Wojciecha (właściciela zakładu krawieckiego) i Bronisławy z Kraśniewiczów. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, od dzieciństwa grał na fortepianie i skrzypcach. Studiował teorię muzyki w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie (1899-1901), następnie muzykologię na uniwersytecie w Wiedniu (1902-1906). Na Uniwersytecie Jagiellońskim obronił w 1906 doktorat (praca Psalmy Mikołaja Gomółki), a w 1910 habilitował się (pracę Wpływy włoskie w muzyce polskiej od roku 1540 do 1640 przygotował pod kierunkiem Guido Adlera). W latach 1907-1913 prowadził wykłady z historii muzyki na Kursach im. Baranieckiego i w Konserwatorium Muzycznym w Krakowie, od 1910 był docentem w Seminarium Historii i Teorii Muzyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1918 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego oraz kierownika Katedry Historii i Teorii Muzyki, od 1921 był profesorem zwyczajnym; w roku akademickim 1932/1933 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. Prowadził także wykłady z muzykologii i historii muzyki na uniwersytetach w Rzymie, Florencji, Bolonii, Padwie (1924-1925), Frankfurcie nad Menem, Hamburgu, Wiedniu (1937), ponownie w Bolonii, Florencji, Rzymie i Wiedniu (1938), w Budapeszcie (1939). Działał jednocześnie jako dyrektor artystyczny Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, współpracował z krakowskim Teatrem im. Słowackiego. Dla Polskiego Radia przygotował w latach 1926-1934 liczne audycje słowno-muzyczne, pogadanki oraz prawie 400 koncertów. W 1930 przyczynił się do nadania Karolowi Szymanowskiemu godności doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. ! Uwagi: Oprawa nieco zabrudzona. Strony lekko zakurzone.