Prawo międzynarodowe prywatne – zespół norm, których zadaniem jest wskazanie systemu prawnego (własnego lub obcego państwa) właściwego dla dokonania oceny prawnej konkretnej sytuacji z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego i prawa pracy. Normy prawa prywatnego międzynarodowego rozstrzygają konflikty na tle powiązań stanu faktycznego z systemami prawnymi różnych państw – stąd ich nazwa – normy kolizyjne.

W znaczeniu szerokim prawo prywatne międzynarodowe obejmuje również normy merytoryczne prawa (międzynarodowego oraz wewnętrznego) dotyczące tzw. sytuacji z elementem obcym.

Prawo prywatne międzynarodowe uważa się dość powszechnie za zupełnie odrębną gałąź prawa – różną od prawa międzynarodowego tzw. publicznego i prawa cywilnego.

Przepisy prawa prywatnego międzynarodowego w większości są przepisami bezwzględnie wiążącymi (iuris cogentis).

W Polsce jest uregulowane w zasadzie w ustawie z 4 lutego 2011 Prawo prywatne międzynarodowe[1]. Przed przepisami tej ustawy pierwszeństwo mają postanowienia wiążących Polskę umów międzynarodowych, zarówno dwustronnych (bilateralnych), jak i wielostronnych (multilateralnych).