Miasto jest geograficzną kompozycją przestrzeni produkcyjnej oraz przestrzeni społecznej. Każdy fragment przestrzeni miejskiej ma podwójną wartość: dobra wymiennego i dobra użytkowego. Dwoistość natury przestrzeni miejskiej jest przedmiotem nieustannej gry sił, które próbują zawłaszczyć i wykorzystywać ją zgodnie ze swoim interesem. Polityka miejska jest zawsze wypadkową gry sił tego skomplikowanego układu interesów. Wykracza ona daleko poza formalnie ukonstytuowaną lokalną arenę polityczną. Zaproponowana do analizy rozwoju miasta koncepcja reżimu miejskiego wydaje się być najbardziej odpowiednim narzędziem dla opisu zlożonego wewnętrznie i uwikianego w struktury zewnętrzne układu. Teoria reżimu miejskiego oferuje schemat interpretacyjny, pomagający określić i zrozumieć politykę prowadzoną przez powstające w miastach koalicje władzy. Wyprowadza ona politykę miejską poza salę narad rady miejskiej. Nakłania do poszukiwania na scenie miejskiej formalnych i nieformalnych sił, z których ostatecznie wyrasta rządząca miastem koalicja. W książce po raz pierwszy podjęto próbę opisu rozwoju miasta socjalistycznego oraz kształtującego się miasta postsocjalistycznego przy wykorzystaniu koncepcji reżimu miejskiego. Analiza reżimów miejskich formowanych w kolejnych, diametralnie różnych okresach historycznych rozwoju Gdyni stanowi egzemplifikację teoretycznych interpretacji. Uznanie roli, jaką w ostatecznej historii rozwoju miasta odgrywa środowisko lokalne, pozwolilo wykazać, iż ścieżki rozwoju poszczególnych miast, nawet w warunkach systemów totalitarnych są różne. Zapisany odgórnie scenariusz zdarzeń może być bardzo różnie zagrany na scenie życia.