Oto drugi tom sensacyjnego czternastowiecznego manuskryptu. Dzieło odkryte w podziemiach klasztoru w Tyńcu i na polski przełożone. Jego autorem jest Witelon: astronom, astrolog, alchemik, mag i truciciel. Osaczony przez wrogów, w chwili śmiertelnego zagrożenia opisuje historię swojego grzesznego żywota. Świat spod znaku jego mrocznej gwiazdy: pięknej pani Wenus, dumnego Lucyfera. W Legnicy Witelon stręczy kochankę rozpustnemu księciu Rogatce i wywołuje trzęsienie ziemi. W Italii tworzy traktaty naukowe i próbuje stać się papieskim astrologiem. Po powrocie na Śląsk zostaje tajnym agentem czeskiego króla i dworskim intrygantem. Wodzi za nos Bolesława Wstydliwego i przekonuje do siebie świętą Kingę. Zafascynowany młodym i pięknym Henrykiem Probusem, postanawia uczynić go królem Polski. Na podobieństwo wspaniale wyszywanego kobierca przesuwają się przed oczyma czytelnika dalsze losy trzynastowiecznego czarnoksiężnika. Kto jednak trzyma w dłoniach nić owej egzystencji - Witelon czy jego mroczny geniusz, Lucyfer? Do końca nie wiadomo: prawda to, czy szatański apokryf?