Martusia skojarzyła się z czytanymi kiedyś książkami o Martynce. Coś w tym podobieństwie jest (pewnie głównie mała dziewczynka), ale jednak Martusia opowiedziana jest według mnie łatwiej i bardziej przystępnym językiem, być może to zasługa tłumacza. Dziewczynka przeżywa również swoje przygody, ma małego pieska (znów podobieństwo do Martynki:). Książkę czyta się łatwo, bez zbędnych dodatkowych wyjaśnień. No może tylko zastanawia fakt, dlaczego jej mama podejmując się opieki nad niemowlakiem-siostrzeńcem, idzie sobie do ogrodu i zleca to trudne i odpowiedzialne zadanie swojej małej Martusi?? Hmm...to było raczej nieprzemyślane...