Przed sześciu laty omawialiśmy książkę napisaną przez prof. dra Tadeusza Riedla pt. We Lwowie. Relacje (CL 4/96). Teraz wyszła następna: Lwów w pamięci i fotografii (wyd. „Sudety”, Wrocław 2002). Obie są ciekawe i mają oryginalną konstrukcję, bo składają się z różnorodnych materiałów: własnych wspomnień, wspomaganych przedwojennymi fotografiami; wiadomości nabytych zapewne od starszego pokolenia, ale starannie sprawdzonych i wzbogaconych poprzez autopsję; a wreszcie zebrane rozmaite informacje, zazwyczaj rozproszone w okolicznościowych wydawnictwach. Zainteresowany osobiście dawnym Lwowem, a zwłaszcza coś-niecoś pamiętający z własnego dzieciństwa, odkryje tu materiał dla siebie pasjonujący. Nie znający Lwowa znajdzie mnóstwo informacji uzupełniających oficjalne przewodniki. Nowa książka T. Riedla ma – jak i poprzednia – dwie zasadnicze części. Pierwsza (pomijając dość szerokie Wprowadzenie oraz Krótki przegląd piśmiennictwa (z lat po 1996 r.) nosi tytuł: Ulicami miasta wśród jego obiektów i ludzi z nimi związanych. Część ta o ponad 150 stronach to swego rodzaju przewodnik po mieście, ale przewodnik szczególny. Opowiada bowiem – prowadząc czytelnika przez całe miasto począwszy od Wysokiego Zamku, kończąc na Cmentarzu Janowskim – o wszystkich (albo prawie wszystkich) ważniejszych gmachach, opisuje instytucje i lokale, kościoły i pałace, a przy ich okazji wspomina setki postaci ważnych dla Miasta i Kraju. Pomija informacje dostępne w profesjonalnych przewodnikach – o dziełach sztuki i artystach (a jeśli ich wymienia, to po to, by dopowiedzieć ciekawą historyjkę). W zamian więc podaje takie dane i ciekawostki, których próżno by szukać w tamtych przewodnikach, a i zapytać nie ma już kogo. Najlepiej więc zwiedzać Lwów z dwoma podręcznikami: oficjalnym przewodnikiem i tomem Tadeusza Riedla. Jesteśmy przekonani, że nasi lwowscy ciceroni powinni tę książkę przeczytać (choć i bez tego są naprawdę kompetentni i sympatyczni).