Wspaniała opowieść o Zawsze Wiernym Mieście, pełna szacunku dla tradycji i dziejów Rzeczypospolitej, które we Lwowie realizowały się przecież w tak niezwykły sposób. W swojej książce Ryszard Jan Czarnowski, szczerze zakochany w tym mieście, przedstawia jego historię, najważniejsze i najpiękniejsze dla Polaków zakątki i ich dzieje, a także wiele nieznanych i zapomnianych wydarzeń związanych z Lwowem. Wydobywane z niepamięci zdarzenia rozgrywają się przed czytelnikiem, a twórcy i politycy spacerują ponownie lwowskimi ulicami... Wyjątkowe ilustracje budują i podkreślają klimat opowieści. Lwów - legenda zawsze wierna to opowieść o pięknie i polskości Zawsze Wiernego Miasta. W okresie międzywojennym Lwów był trzecim pod względem liczby ludności po Warszawie i Łodzi miastem Polski i stolicą województwa, utracił jednak posiadany za czasów austriackich status stolicy kraju. W pierwszych latach niepodległości wielu lwowian migrowało do innych miast Polski, gdzie obejmowali stanowiska w administracji, nauce i przemyśle. Samo miasto także szybko odbudowało się z wojennych zniszczeń. 11 kwietnia 1930 włączono do miasta osady podmiejskie Zamarstynów, Hołosko Małe, Kleparów, Sygniówkę, Kulparków, Zniesienie oraz część gmin Biłohorszcze, Kozielniki, Krzywczyce. Był to obszar 3106 ha zamieszkały przez ok. 50 tysięcy mieszkańców. Tereny te stopniowo zagospodarowywano na dzielnice miasta – powstał tzw. Wielki Lwów. Łącznie miasto miało 67 km² (6346 ha) i ponad 300000 mieszkańców. Lwów stał się trzecim co do wielkości miastem Rzeczypospolitej. Pomimo odpływu wielu przedstawicieli elity, miasto wciąż było jednym z głównych w kraju ośrodków nauki, kultury, sztuki i turystyki. Był obok Krakowa, Poznania, Warszawy i Wilna miastem uniwersyteckim – jednym z głównych ośrodków nauki i kultury polskiej. Lwów był także głównym ośrodkiem kulturalno-politycznym Ukraińców w Rzeczypospolitej, a także ośrodkiem ukraińskiej konspiracji. Według danych z rocznika statystycznego z 1931 roku, przed II wojną światową, Lwów zamieszkiwało około 63,5% Polaków, 24,1% Żydów, 7,8% Ukraińców, a także 3,5% Rusinów i 0,8% Niemców. Podczas gdy około dwie trzecie mieszkańców miasta stanowili Polacy, część z których posługiwała się charakterystyczną lwowską gwarą, we wschodniej części województwa lwowskiego na większości obszaru wiejskiego przeważała ludność ukraińska.