Książka ta całkowicie poświęcona jest osobistości geniusza, prawom jego biologicznego powstawania i bodźcom psychologicznym jego wewnętrznego rozwoju. Chodzi tu mianowicie zarówno o te prawa, które wynoszą geniusza ponad gromadę ludzką, jako też o te, które czynią z niego przedstawiciela typowego ludzkich dążeń i ludzkiej osobowości, a więc wybitnie wyrazisty przypadek wielkich prądów powszechno - kulturalnych. Nie bierze się tu pod uwagę socjologii geniusza i nie dochodzi, jak powstała nazwa i pojęcie genialności, jak rodziła się sława i kult bohaterów. Pomija się w ogóle teorię oceny geniusza, i tylko ubocznie a przygodnie rzuca snop światła także na te sprawy. Jądrem wszelkich badań nad geniuszem będą zawsze ludzie twórczy w dziedzinie sztuki lub nauki i na nich też pojęcie geniusza orientowało się pierwotnie. Pewnego uprzywilejowania poetów i w ogóle ludzi twórczych w dziedzinie literatury nie usprawiedliwia jakaś ich istotna przewaga duchowa nad innymi grupami; to uprzywilejowanie literatury polega na tym, iż dostarcza czytelnikom licznych i bogatych dokumentów psychologicznych. W dziełach literackich znaleźć można dużo pośrednich i bezpośrednich autoportretów pisarzy, których właściwości twórcze bywają podmiotowo daleko ściślej związane z osobistością twórczą, niż dzieło uczonego badacza i dostarczają daleko więcej materiału interpretacyjnego, niż środki ekspresji malarza czy muzyka. Kretschmer Ernst - lekarz niemiecki, psychiatra. Od 1926 profesor uniwersytetu w Marburgu, od 1946 w Tybindze. W 1924 stworzył typologię konstytucjonalną (zwaną również typologią Kretschmera), w której wyodrębnił typy temperamentu oraz skłonności do określonych chorób psychicznych na podstawie typów budowy ciała jednostki.