Książka Rafała Wnuka to próba spojrzenia na sytuację Polski z lat 1944-1947 z perspektywy podziemia akowskiego i poakowskiego. Intencją autora jest ustalenie powiązań pomiędzy podziemiem i ważniejszymi podmiotami życia społeczno-politycznego tamtego okresu. Jest to ciekawa próba usytuowania antykomunistycznej konspiracji wywodzącej się z tradycji akowskiej na skomplikowanej mapie polskiej powojennej rzeczywistości. Ramy czasowe wyznaczają dwa wydarzenia: pierwsze to wkroczenie w lipcu 1944 na Lubelszczyznę Armii Czerwonej, drugie to zakończenie w kwietniu 1947 procesu ujawniania się członków podziemia, co oznaczało faktyczną likwidację centralnie dowodzonych struktur Okręgu Lublin.