Francisco de Miranda, dyplomata i kobieciarz, faworyt Katarzyny Wielkiej, mistrz dworskich intryg. Simón Bolívar, jego uczeń, as pola walki, znakomity mówca i pisarz, doskonale rozumiejący znaczenie propagandy. Zupełne przeciwieństwo Bolívara – José de San Martín, chorobliwie nieznoszący rozgłosu i wszelkich uroczystości. Bernardo O'Higgins, który zdołał własnymi czynami przyćmić sławę ojca, hiszpańskiego wicekróla. Lord Thomas Cochrane, spec od wojennych forteli i zapalony wynalazca. I wreszcie dwaj wyzwoliciele, którym przypadł w udziale cesarski tron: Augustín de Itúrbide, władca wolnego Meksyku, i Pedro de Braganza, niewykształcony, za to pełen werwy cesarz Brazylii, który o mały włos nie zaprzepaścił swoich szans z powodu skandalicznego romansu. Książka Roberta Harveya, obejmująca najciekawszy i najważniejszy okres w historii Ameryki Łacińskiej – lata 1810-1830 – to nie tylko siedem fascynujących biografii. To także pełna romantyzmu i namiętności opowieść o wojennych trudach, dyplomatycznych intrygach, odwadze i okrucieństwie, a przede wszystkim o rozmaitości ludzkich charakterów i doświadczeń, nadludzkich czynach i bardzo ludzkich słabościach.