Łapanie chwili

Książka zawiera przysłowia polskie w wyborze radiowca Grzegorza Płonki, z krótkim komentarzem Józefa Brody. Do książki dołączono płytę CD z muzyką w wykonaniu Józefa Brody oraz filmem dokumentalnym o artyście „Droga do Stwórcy przez ogród myśli i zadumań” autorstwa Aleksandra Dyla. Józef Broda kreuje atmosferę łączenia i twórczej wspólnoty: mężczyzny i kobiety, ludzi i Boga, ziemi, drzew, kwiatów, zbóż i zwierząt, przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, doczesności i wieczności. To ujmująca rzeczywistość w świecie dzisiejszych podziałów, sporów, tempa przemian i chaosu. (...) Z kart tej niewielkiej książki mówi do Czytelników człowiek wewnętrznej harmonii i przyjaźni ze światem zewnętrznym, wyjątkowy indywidualista i jednocześnie wrażliwy na potrzeby innych, wspierający ich swoją pomocą. ks. prof. Leon Dyczewski Przysłowia są duszą narodów – tak określamy tę ogromną wiedzę, wyrażoną w jakimś lapidarnym stwierdzeniu. Przysłowia to doświadczenia i spostrzeżenia wieków skupione w jednym zdaniu. Józef Broda próbuje zilustrować to doświadczenie wieków obrazkami naszego dzisiaj. Jego wniosek: geniusz zawarty w przysłowiach nie utracił niczego ze swego blasku mądrości i prawdy. Przy okazji niejako, Autor analizuje to doświadczenie, poddaje próbie czasu ów zdrowy rozum ludu, „podgląda” przyrodę, „smakuje” życie, wiedząc, że zawdzięcza je Bogu, rodzicom, a zwłaszcza matce, która „ukorzeniła” go w tym świecie. Ta książka dotyka różnych stron tajemnicy człowieka i Boga, spraw miłości, rodziny, wychowania, jednym słowem – dotyka świata wartości. Autor dzieląc się swoim doświadczeniem, zachował w sobie ufność i wiarę w dobro. To jest największa wartość tych przemyśleń. Czesław Ryszka Łapanie chwili to Piękno, Mądrość, Prostota. A choć w tytule tylko „chwila” to każdy bez trudu odczyta tu ślad czegoś ponadczasowego. I nie mam na myśli niedzisiejszego, przebrzmiałego. Ponadczasowego tak jak góry, potok czy szum lasów na stokach Beskidu. Jan Pospieszalski Józek dzieli się słowami jak chlebem, jego słowa są pożywne. Zachował zachwyt dziecka nad słowem, bo zachował zachwyt nad życiem ludzkim i jego tajemnicą. Weźmy od niego chleb słowa i smakujmy. Bo to słowo jest jak chleb z wiejskiego pieca – świeże i pachnące. I jak chleb daje na nowo siłę. Słuchajmy Ezechiela – Sokratesa z Beskidów. dr Krzysztof Wojcieszek