Powyższa praca stawia sobie dwa cele: przede wszystkim jest próbą przekładu podstawowych idei "Sein und Zeit" Martina Heideggera na język polski. Autor stara się czytać fenomenologiczne analizy Heideggera w sposób fenomenologiczny, to znaczy widząc to, o czym mówi Heidegger. I poszukuje językowych ekwiwalentów Heideggerowskich opisów w polszczyźnie (w jaki sposób opisać egzystencję za pomocą polskiej idiomatyki?). Rekonstrukcja Heideggerowskiego opisu jest jednak tylko środkiem dla realizacji podstawowego celu tej książki: reinterpretacji "Sein und Zeit" w duchu post-strukturalistycznej filozofii refleksji. Dlatego metodę fenomenologiczną autor uzupełnia o środki analizy strukturalnej. W pierwszej części książki autor przedstawia refleksyjną strukturę Seinsfrage, w drugiej części została zaprezentowana Heideggerowską analiza codziennego bycia-w-świecie: dlaczego według Heideggera człowiek jest pierwotnie obecny (anwesend) tak jak obecne są możliwości? jakie są sposoby obecności bytu i struktury tej obecności: Dasein, Zuhandenheit, Vorhandenheit? W trzeciej część książki Autor przedstawia kolejny zwrot (Kehre) Heideggerowskiej analizy. Ostatnia część poświęcona jest natomiast problemowi różnicy pomiędzy tym, co własne a tym, co obce w "Sein und Zeit".