Kronika zapowiedzianej śmierci

Książki z serii Salsa Muzy to niepowtarzalny zbiór wyśmienitych opowieści iberoamerykańskich. Opowiadane w nich historie toczą się specyficznym, sobie własnym, rytmem. Nieco pompatyczne, naiwne, ale również przepełnione miłością do idei prawdy i tradycyjnych wartości. W znakomity sposób obrazują społeczeństwa Ameryki Łacińskiej. Salsa jest wyjątkowa właśnie dzięki temu, że daje nam rzadką szansę obcowania z literaturą najwyższej jakości. Niewątpliwym przykładem jej wyjątkowości, jest włączenie do cyklu prozy Gabriela Garcii Márqueza. Pomimo tego, że ten kolumbijski pisarz słynie z napisania Stu lat samotności, to jednak ja moją historię z jego prozą rozpoczęłam od Kroniki zapowiedzianej śmierci. Książkę ciężko jest precyzyjnie zaklasyfikować do konkretnego gatunku literackiego. Bo nie jest to powieść (prędzej opowiadanie), lecz utwór o charakterze fikcyjnym napisany w stylu reportażu. Specyfikę utworu podkreśla też przyjęty przez Márqueza sposób narracji. Bohaterem Kroniki... jest zbiorowość i to ona, już post fatum, opowiada o tym, co przydarzyło się Santiago Nasarowi.