„Kto mnie kocha, kocha mojego kota” głosił pewien siedemnastowieczny pisarz. Zanim jednak kot stał się towarzyszem pisarzy, a później jednym z najbardziej lubia-nych zwierząt domowych, miał bardzo złą reputację. Jeszcze w XIX wieku jego zwo-lennicy i przeciwnicy spierali się – jedni zarzucali mu obłudę, drudzy nie mogli się nachwalić jego wdzięku. W starożytnym Egipcie koty były przedmiotem prawdziwego kultu. Na Zacho-dzie, niewątpliwie ze względu na ich egzotyczne pochodzenie, długo wzbudzały nieufność. Przez całe średniowiecze Kościół potępiał ludzi, którzy przywiązywali się do zwierząt stworzonych po to, by łowić myszy. Kota używano jednak do wielu innych celów: jego futro chroniło przed chłodem, lekarze wykorzystywali go do sporządzania maści, a niektórzy zjadali jego mięso. Jeśli wierzyć przysłowiom, bajkom i kazaniom, kot miał zresztą mnóstwo wad: był łakomy, leniwy, zdradziecki; kojarzono go z kobietą, seksualnością i szaleń-stwem. Jego czarna legenda, która narodziła się w czasach walki z herezją, jest nie-rozłącznie związana z czarami. Jeśli na przestrzeni wieków kot dał początek tak wielu przekonaniom, znaczy to, że stanowi on przede wszystkim substrat ludzkiej wyobraź-ni. Ta książka zaprasza nas do poznania przemian, którym ulegały wyobrażenia o kocie. Kot używany do różnych celów Różne cele, do których używano kota