Kościół – w religii chrześcijańskiej budynek przeznaczony do celów rytualnych, sakralnych: odprawiania nabożeństw, sprawowania sakramentów, odmawiania modlitw itp.

Początki budownictwa kościelnego, jako budynków odrębnych, sięgają IV wieku, wcześniej istniały jedynie kościoły domowe oraz kaplice w katakumbach.

Pod względem rangi czy pełnionej funkcji wyróżnia się: w katolicyzmie bazyliki, archikatedry, katedry, kolegiaty, kościoły parafialne, farne, filialne i klasztorne. W polskim Kościele Ewangelicko-Augsburskim wyróżnia się kościoły parafialne i filialne. Kościoły prawosławne często nazywa się cerkwiami lub molennami (w prawosławiu staroobrzędowym).

Pod względem planu kościoły można podzielić na kościoły na planie centralnym i kościoły na planie podłużnym albo na jedno- i wielonawowe. Kościoły wielonawowe mogą występować w układzie halowym bądź bazylikowym.

Na kościół, jako obiekt budowlany, składa się: kruchta, korpus nawowy, transept, prezbiterium z apsydą, zakrystia i kaplice. Nad kruchtą lub w przedniej górnej części nawy głównej mieści się zwykle chór muzyczny. Często składowymi częściami kościołów są wieże (dzwonnice) oraz sygnaturki. Główne elementy wyposażenia kościoła to: ołtarze, ambona, stalle, chrzcielnica, konfesjonały.

W Kościele rzymskim, kościół w akcie konsekracji, dokonywanym przez biskupa, otrzymuje wezwanie, czyli imię patrona świątyni – świętego, Matki Boskiej lub związane z Jezusem Chrystusem, Duchem Świętym czy Trójcą Świętą.