Kontemplacja ewangeliczna oraz modlitwa prostoty to dwie z wielu form życia modlitewnego. Obie wymagają pilnego ćwiczenia się. Nie chodzi tu bowiem o wlaną kontemplację mistyczną, o której piszą św. Jan od Krzyża czy św. Teresa z Avila. Nazwa "kontemplacja" wywodzi się z łaciny i znaczy tyle co "uważne przyglądanie się". To modlitwa, podczas której modlący się spogląda z miłością na Boga i Jego tajemnice. Kontemplacja "jest spojrzeniem wiary utkwionym w Jezusa, słuchaniem słowa Bożego, milczącą miłością. Urzeczywistnia ona zjednoczenie z modlitwą Chrystusa w takim stopniu, w jakim pozwala nam uczestniczyć w Jego misterium" (KKK 2724). W tym sensie słowa "kontemplacja" możemy używać, mówiąc zarówno o kontemplacji ewangelicznej, jak i o modlitwie prostoty.