Zebrane i spisane przez słuchaczy konferencje ascetyczne św. Maksymiliana Marii Kolbego, głoszone przy różnych okazjach do braci zakonnych w Niepokalanowie. Święty nie pisał konferencji, które miał wygłosić. Mówił to, co sam przemyślał i przeżył, co było zawarte w przepisach i zwyczajach zakonnych, co mu poddawała chwila bieżąca. Tematem konferencji ascetycznych było więc życie zakonne w szerokim ujęciu, z wyakcentowaniem rycerskiej służby dla Niepokalanej. Św. Maksymilian przemawiał prosto, bezpośrednio, krótkimi zdaniami, czasem wtrącał porównania i przykłady, wskazywał praktyczne zastosowanie głoszonej nauki.