Marian Morawski, SJ (Marian Józef Wojciech Morawski; ur. 15 października 1881 w Budapeszcie, zm. 8 września 1940 w KL Auschwitz) – polski duchowny katolicki, jezuita, doktor filozofii chrześcijańskiej, znawca problematyki ekumenizmu, wykładowca dogmatyki szczegółowej, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Syn Józefa Morawskiego (1853-1892 lub 1900) i Węgierki, Emilii Stuhlik (1861-1941). Spokrewniony z ks. Marianem Morawskim (1845-1901 – bratem ojca, również jezuitą, redaktorem naczelnym „Przeglądu Powszechnego”, autorem „Wieczorów nad Lemanem”). Uczył się w gimnazjum Św. Mateusza we Wrocławiu, następnie w Poznaniu. Maturę zdał w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Bąkowicach k. Chyrowa. Podjął studia z zakresu filozofii, sanskrytu i języków orientalnych we Wrocławiu. Od 1903 kontynuował studia w Krakowie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w latach 1905-1906 na Uniwersytecie w Pradze. W 1906 powrócił do Krakowa i wstąpił do seminarium duchownego. Po ukończeniu studiów teologicznych na UJ 3 lipca 1910 przyjął sakrament święceń kapłańskich. Wyjechał następnie do Rzymu w celu kontynuacji studiów teologicznych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (doktorat z zakresu filozofii chrześcijańskiej uzyskał 30 lipca 1912 r.). Po powrocie do Polski otrzymał w 1913 nominację na prefekta krakowskiego Seminarium Diecezjalnego i zastępcę katechety w Państwowym Seminarium Nauczycielskim (pracował tu od września 1913 do stycznia 1915). W czerwcu 1915 uzyskał doktorat z teologii na UJ i podjął pracę w Szkole Realnej w Krakowie.