Samotna, porzucona przez rodziców dziewczynka, jest wychowywana przez nadopiekuńczą babcię, która stwarza jej sztuczny azyl. Kasika Mowka jest dzieckiem całkowicie wyizolowanym i nie przystosowanym do świata. Przeczytała tony książek, a nie potrafi umyć się ani zawiązać sobie butów. Odkrywając własną seksualność pozwala gwałcić się zboczeńcowi w parku. Im dalej, robi się tym straszniej i smutniej… Nie ma wątpliwości, że podstawą tej historii są realne zdarzenia. Autorka nosi w sobie brzemię dzieciństwa i podejmuje próbę kojenia odrzuconych uczuć, powraca do dawnych cierpień. Jest to książka wpisująca się w nurt pisania o traumatycznych doświadczeniach , rozliczaniu się z własną przeszłością, rozrachunku z trudnymi doświadczeniami.