Jest to słynna, tłumaczona na wiele języków praca, w której Eliade - eseista i pisarz, religio-znawca i indolog - podejmuje próbę przełożenia kategorii jogi na język filozofii nowoczesnej. Zagadnienia filozoficzne związane ze starą kulturą indyjską widzi w perspektywie kultury europejskiej. Jego celem jest uchwycenie istoty zjawisk, nie zaś ich opis. Autor poświęca wiele miejsca omówieniu teoretyczno-filozoficznych przesłanek jogi, analizie związanych z nią terminów. Omawia podstawowe metody i techniki osiągania koncentracji umysłowej. Porównuje filozofię jogi z braminizmem, hinduską literaturą dydaktyczno-religijną i teologiczną, z buddyzmem. Przedstawia rozprzestrzenianie się jogi w różnych postaciach - wpływy tantryzmu na filozofię, mistykę, rytuał, moralność, ikonografię i literaturę. Zestawia jogę z alchemią. Wreszcie dokonuje syntetycznego podsumowania doktryn jogi i ich różnorakich zastosowań. Książka oparta jest na bogatym materiale zebranym przez autora podczas studiów na uniwersytecie w Kalkucie (1928-1931) oraz w asramie w Ryszikeś w Himalajach (1931).