Adam Wiśniewski—Snerg zanim przystąpił do generalnego szturmu i stworzył jednolitą teorię czasoprzestrzeni, napisał kilka książek, które — jak się teraz okazuje — trochę błędnie zaliczano do literatury science-fiction. Dwie książki Wiśniewskiego— Snerga "Robot" i "Według łotra", tłumaczone na kilkanaście języków, cieszą się światowym rozgłosem. W świetle książki, którą obejmuje ta okładka, zarówno "Robot" jak i "Według łotra" były próbnymi wypadami wyobraźni po Całość. Ta Całość zyskała już w "Robocie" swoją cechę konstytutywną — niepostrzegalność. Nikt nie chce zrozumieć, że substancja jest jedna i niepodzielna — pisze WiśniewskiSnerg w rozdziale tej książki "Uwagi historyczne i filozoficzne". — Nikt nie ośmiela wyobrazić sobie wszechświata zbudowanego z substancji czterowymiarowej i niepostrzegalnej! Ale kto powiedział, że istnieje tylko to, co akurat my postrzegamy? Mówili to wszyscy materialiści, aby wykluczyć możliwość istnienia duszy, na czym specjalnie im zależy. I dogmatem tym sami siebie wprowadzili do kanału bez wyjścia: teraz każdy fizyk jest przekonany, że gdy akceptuje atrybut niepostrzegalności tworzywa czasoprzestrzennego, zmuszony zostanie do głoszenia tezy o istnieniu również innych niepostrzegalnych bytów. Jednolita teoria czasoprzestrzeni jest jednym wielkim zaskoczeniem dla Czytelnika śledzącego rozwój (czy też dreptanie w miejscu imitujące rozwój) współczesnej fizyki. Imponująca jest siła, którą Wiśniewski—Snerg od pierwszych zdań tej książki stara się natchnąć Czytelnika: Bez aktywnego udziału wyobraźni nie stworzysz w niej nigdy wyraźnego obrazu wszechświata. Nie ma bowiem takich słów, które do prawdy zbliżyłyby kogoś, kto sam jej nie poszukuje. Kończy się więc epoka wiedzy i zaczyna epoka rozumienia  (...) Jest trzydziesty pierwszy grudnia tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku. Dwanaście lat przed początkiem trzeciego tysiąclecia naszej ery —pisząc te słowa — ogłaszam koniec epoki archaicznej.