Jan Bułhak fotografował dla Zarządu Miasta Wilna tworząc bezcenny portret architektury, urbanistyki i przyrody tego niezwykłego miejsca. W Polsce odrodzonej po zakończeniu I wojny światowej, w ramach zbioru zdjęć fotograficznych z całej Polski obok Wilna powstały także obrazy Warszawy, Krakowa, Lwowa, Lublina, Poznania, Pomorza, Bałtyku i Gdańska. Wśród fotografii zabytków architektury zawsze znajdowało się miejsce dla pejzażu z przydrożnym krzyżem, kapliczką lub młynem, dla studiów kwiatów i chmur. Poza własną twórczością Bułhak był bardzo zaangażowany w nauczanie innych oraz w promowanie polskiej fotografii jako dziedziny sztuki, która może mieć znaczenie "patriotyczne". Podkreślał konieczność tworzenia 'fotografii ojczystej' – chwalącej uroki kraju, ojczyzny. Był wrogiem awangardy, dużo wysiłku wkładał zaś w zrównanie wartości fotografii i malarstwa. To on jest autorem słowa "fotografika", które miało określać zdjęcia, mogące konkurować z grafiką czy malarstwem. Mawiał: Ideału szukamy w malarstwie, a wzorców w grafice. "W książce niniejszej zebrałem rozprawy i przemówienia na temat fotografii ojczystej, które drukowałem lun wygłaszałem. Poszczególne rozdziały książki są etapami planowej akcji, rozpoczętej jeszcze przed wojną i prowadzonej konsekwentnie po dziś dzień. Akcja moja zmierza do rozpropagowania fotografii ojczystej i jej świadomego uprawiania przez skierowanie zainteresowań szerokich mas amatorskich w łożysko fotografowania krajoznawczego." (wstęp)