Jan Bobrzyński (ur. 14 września 1882 w Krakowie, zm. 3 września 1951 w Krakowie) – polski publicysta i działacz konserwatywny, z wykształcenia chemik. Syn Michała Bobrzyńskiego, historyka i prawnika oraz Zofii z Cegielskich[1].

Lata dzieciństwa spędził w Krakowie. Miał dwoje rodzeństwa - młodszego brata Władysława, zmarłego w wieku 20 lat, oraz siostrę Marię. Szkołę średnią ukończył we Lwowie, gdzie jego ojciec, jako namiestnik Galicji sprawował urząd prezydenta Rady Szkolnej Krajowej. Następnie podjął studia filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, z których jednak po roku zrezygnował i przeniósł się do Karlsruhe, gdzie podjął studia na Wydziale Chemii tamtejszej Politechniki. Studia doktoranckie podjął na Uniwersytecie w Grazu[2].