Operowanie ironią otwiera przed nami wielkie możliwości, pozwala ustalać na wybranej przez nas płaszczyźnie stosunki z odbiorcą, a więc nadawać im pewien kształt. Jest ona przede wszystkim aktem komunikacyjnym – tak w mowie potocznej, jak w wypowiedzi retorycznej, a także – co oczywiste – w dziele literackim. Nie stanowi wydzielonej dziedziny artystyczności, spotykamy się z nią w wyrafinowanych i niezwykłych dziełach sztuki, ale występuje ona również w piśmiennictwie najgorszego gatunku, a także – w potocznych wypowiedziach: od uprzejmej konwersacji do zwykłej, często wulgarnej pyskówki. A zatem ironia nie tylko jest koniecznym bytu cieniem, także niejedną przyjmuje postać i niejedno ma imię.