Waldemar Kozuschek urodził się 10 maja 1930 r. w Gliwicach (zm. 10 sierpnia 2009 r. w Bochum). Studia medyczne rozpoczął na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a ukończył w 1954 r. w wyłączonej z uczelni Akademii Medycznej. Po studiach pracował w Miejskim Szpitalu im. J. Czerwiakowskiego we Wrocławiu, gdzie specjalizował się z chirurgii ogólnej. Stopień doktora otrzymał w 1964 r., habilitował się w 1970 r. w Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W tym samym roku, ze względów politycznych, wyjechał wraz z rodziną do Republiki Federalnej Niemiec. Podjął pracę w zespołach medycznych Uniwersytetu w Bonn, początkowo jako adiunkt, a od 1972 r., po nostryfikacji habilitacji, jako docent i zastępca kierownika Kliniki Chirurgii. Następnie związał się, do czasu przejścia na emeryturę, z Uniwersytetem Ruhr w Bochum (1975-1996). W 1975 r. mianowany profesorem nadzwyczajnym, profesorem zwyczajnym został w 1978 r. Kierownik Kliniki Chirurgicznej uniwersyteckiego Szpitala Gwareckiego, prodziekan i dziekan (1982-1985) Wydziału Lekarskiego oraz członek senatu uczelni w latach 1983-1989. W 1993 r. zorganizował przy Klinice Chirurgii w Bochum znany w świecie ośrodek transplantologii narządów, w którym dokonywano przeszczepów nerek, wątroby oraz nerek razem z trzustką. Współpracował z uniwersytetami w Niżu, Strasburgu i Winddhoek oraz Uniwersytetem Przyrodniczym i Akademią Medyczną we Wrocławiu.

Członek wielu medycznych towarzystw naukowych na świecie.

Profesor Waldemar Kozuschek tajniki chirurgii poznawał pod kierunkiem prof. Wiktora Brossa, a pod kierunkiem prof. Zdzisława Wiktora zgłębiał sekrety nefrologii. Ten ostatni zainteresował go także historią medycyny. Następnie zajął się transplantologią. Prowadził przygotowania doświadczalne i organizacyjne pierwszego w Polsce przeszczepu nerki u człowieka, przeprowadzonego w 1965 r. Brał także udział w przeszczepie nerki od żywego dawcy, wykonanym w 1966 r. Profesor szczególną uwagę poświęcał także w swoich badaniach roli i miejscu polskich uczonych w medycynie i farmacji wrocławskiej w ciągu trzech wieków (1702-2003). Wracając do historii medycyny, skupiał się także na historii chirurgii żołądka. Jego studia z historii medycyny w większości poświęcone zostały dziejom medycyny wrocławskiej. Prof.