Henryk Opieński (ur. 13 stycznia 1870 w Krakowie, zm. 21 stycznia 1942 w Morges) – polski kompozytor i muzykolog, przyjaciel Stanisława Wyspiańskiego. Henryk Opieński urodził się w Krakowie 13 stycznia 1870 i był synem urzędnika Józefa, powstańca z 1863 oraz Ludwiki z domu Kośmińska. Maturę zdał w Henryk Opieński urodził się w Krakowie 13 stycznia 1870 i był synem urzędnika Józefa, powstańca z 1863 oraz Henryk Opieński urodził się w Krakowie 13 stycznia 1870 i był synem urzędnika Józefa, powstańca z 1863 oraz Ludwiki z domu Kośmińska. Maturę zdał w Krakowie w gimnazjum Św. Anny i u W. Singera rozpoczął naukę gry na skrzypcach, a którą później kontynuował u Franza Lachnera w Pradze i, gdzie równocześnie na politechnice otrzymał dyplom inżyniera chemii. W 1892 po powrocie do Krakowa pracował nad kompozycją pod kierunkiem Władysława Żeleńskiego. Od 1895 studiował w Paryżu u W. Górskiego, Zygmunta Stojowskiego i Ignacego Paderewskiego, a od 1897 w Berlinie u Heinricha Urbana oraz od 1898 ponownie w Paryżu u Vincenta d’Indy. W tym czasie grał w orkiestrach Grand Opera i Colonne. Do Warszawy przyjechał w 1901 i został tam skrzypkiem orkiestry Filharmonii Warszawskiej oraz organizatorem i dyrygentem chóru Filharmonii. W latach 1904-1906 w Lipsku u Arthura Nikischa studiował dyrygenturę oraz u H. Riemanna muzykologię. Debiutował w 1906 jako dyrygent operowy we Lwowie, był dyrygentem w Operze Warszawskiej w latach 1908-1911, organizatorem orkiestry symfonicznej i jej drugim dyrygentem obok Grzegorza Fitelberga, a kierownikiem muzycznym Teatru Polskiego w Warszawie w latach 1913-1914. W 1911 był założycielem pierwszego w Polsce czasopisma muzykologicznego „Kwartalnik Muzyczny”, które redagował do 1914. W 1914 na podstawie rozprawy o lutniście W. Bekwarku otrzymał doktorat . W Lozannie przebywał w okresie I wojny światowej i, gdzie od 1917 prowadził kilkunastoosobowy chór mieszany, a capella „Motet et Madrigal” z repertuarem muzyki wielogłosowej z XVI i XVII w., a zawierającym wiele utworów polskich