"Przedsłowie tłumacza będzie tym razem krótkie. Nie ma on tu wiele do opowiadania. Nie jest on ani poetą, ani tłumaczem poezji z urzędu. Przetłuma­czył „Hymny brewiarzowe" prawie przypadkowo; skutkiem, tego powie tylko to, co jest ważne w tym wypadku: kiedy tłumaczył „Hymny", w jakim celu i na jakich zasadach. Tłumaczył je w roku 1955, w najcięższych mie­siącach swojego życia, od kwietnia do maja włącz­nie. Później już tylko poprawiali: on i jego przy­jaciele, a następnie oddał do Pallottinum. Przekładał je na język polski, oczywiście ażeby mieć przekład, który by odpowiadał jego wymaga­niom, ale przede wszystkim dlatego, ażeby akcja przekładu pochłonęła jego myśl bez reszty. I to mu się udało; akcja przekładu była bowiem dla niego zainteresowaniem i największą pociechą (...) " - Z przedmowy