Halina Evert-Kappesowa (ur. 27 grudnia 1904 w Łodzi, zm. 10 czerwca 1985) – historyk, bizantynolog, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, inicjatorka badań bizantynologicznych w Łodzi. Była córką Ludwika Everta, siostrą Władysława. W latach 1923-1927 przebywała w Stambule. Ukończyła studia historyczna na UW pod kierunkiem Oskara Haleckiego[2]. Następnie pracowała na UW pod kierunkiem Kazimierza Zakrzewskiego. Studia kontynuowała w Paryżu pod opieką naukową Charles’a Diehla i Rodolphe’a Guillanda. Okres II wojny światowej spędziła w Warszawie, gdzie w 1942 na tajnych kompletach uzyskała tytuł doktora (zatwierdzenie tytułu doktora przez Radę Wydziału Humanistycznego UW - 1945). W czasie okupacji związana z organizacją „Wolność i Lud”. Po 1945 nauczyciel w szkole średniej, w Centralnej Szkole Wyszkolenia Sanitarnego, lektor w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Łodzi. Od 1945 zatrudniona na UŁ. W latach 1951-1955 adiunkt w Zakładzie Historii Starożytnej i Średniowiecznej UŁ, 1956-1971 docent UŁ, od 1971 profesor nadzwyczajny (od 1975 emerytowana). W latach 1957-1970 kierownik Zakładu Historii Bizancjum UŁ, 1966-1975 kierownik Zakładu Historii Powszechnej Starożytnej i Średniowiecznej UŁ.