Uznana za światowy bestseller,najobszerniejsza na rynku panorama dziejów ubioru od prymitywnych odkryć prehistorycznych po kaprysy mody współczesnej. François Boucher (ur. 29 września 1703 w Paryżu, zm. 30 maja 1770 tamże) – francuski malarz, grafik i dekorator, jeden z najbardziej znanych przedstawicieli rokoka. Zrobił nadzwyczajną karierę: pracował dla króla Ludwika XV, markizy de Pompadour, królewskich manufaktur, obcych dworów oraz kolekcjonerów prywatnych. Regularnie wystawiał na Salonie Paryskim, a jego obrazy były przyjmowane z entuzjazmem przez publiczność i krytykę. Dopiero pod koniec życia stracił na popularności. Boucher wywodził się ze skromnego środowiska. Urodził się w Paryżu jako syn projektanta koronek Nicolasa Boucher. Większość jego dzieł powstała w duchu rokoka. W wieku 17 lat Boucher został oddany przez swojego ojca na naukę do François Lemoyne, jednak po zaledwie trzech miesiącach zatrudnił go grafik Jean-François Cars. W ciągu trzech lat udało mu się zdobyć elitarną nagrodę Grand Prix de Rome, jednak przyjął płynącą z tego możliwość nauki we Włoszech dopiero 4 lata później. Po powrocie ze studiów w 1731, został przyjęty do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby jako malarz historyczny. W 1734 roku został członkiem kadry akademickiej. Od tego momentu jego kariera zaczęła przyspieszać. Awansował ze stanowiska profesora na rektora Akademii, w 1755 przejął dowództwo nad Królewską Fabryką Gobelinów, a w 1765 roku został Premier Peintre du Roi (Pierwszy Malarz Króla). Wczesne prace Bouchera odzwierciedlają inspiracje autora czerpane z Watteau i Rubensa: celebrują idyllę i harmonię, naturę i krajobrazy przedstawiając z wielkim rozmachem. Jednakże w swojej sztuce odrzucił obraz tradycyjnej wiejskiej niewinności, by przedstawiać sceny przepełnione erotyzmem, zaś dzieła o tematyce mitologicznej mają charakter bardziej namiętności i kochliwości, niż epicki. Madame Pompadour (metresa Króla Ludwika XV) była wielką miłośniczką Bouchera. Jej portrety w jego wykonaniu to wyraźne przykłady stylu artysty.